Er zijn veel buitenlanders die dromen van het kopen van een huis of een andere vorm van onroerend goed in Italië. Het is echter belangrijk om eerst de wetten te begrijpen die de aankoop van onroerend goed door buitenlanders in Italië regelen. De huidige wetgever voorziet de volgende voorwaarden en onderscheidingen voor buitenlanders die onroerend goed in Italië willen kopen:
1. Buitenlanders die niet in het land wonen, kunnen in Italië onroerend goed kopen als er een internationaal verdrag is dat een materiële voorwaarde van wederkerigheid tussen hun land van herkomst en Italië toestaat. Dit is een verdrag dat ook Italianen toestaat een huis te kopen in het land van herkomst van de buitenlander. Het ministerie van Buitenlandse Zaken controleert periodiek de wederkerigheid tussen Italië en andere landen, zoals de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk, om er maar een paar te noemen. Notarissen mogen geen enkel contract voor de aankoop van onroerend goed opstellen waarbij burgers uit “niet-wederkerige” landen betrokken zijn.
>> Het ministerie van Buitenlandse Zaken bepaalt dat wederkerigheid niet vereist is onder de volgende voorwaarden:
- Als de vreemdeling een EU-burger is
- Een in Italië “verblijvende vreemdeling”
- Als er een verdrag bestaat tussen Italië en het land van de buitenlander, zoals Canada, dat wederzijds gevraagde activiteiten toestaat, waaronder aankopen, bedrijven, enzovoort.
2. Vreemdelingen die legaal in Italië verblijven, hun familieleden die een goede reputatie hebben, en staatlozen die niet minder dan 3 jaar in Italië hebben gewoond, komen in aanmerking om onroerend goed in het land te kopen zonder dat een wederkerigheidsvoorwaarde hoeft te worden geverifieerd, indien zij een verblijfsvergunning hebben voor:
- Arbeid in loondienst of als zelfstandige
- Eenmanszaak
- Gezinsredenen
- Humanitaire redenen
- Studie redenen
- En als zij een EG-verblijfskaart voor langdurig ingezetenen hebben.
3. Er zijn geen speciale vereisten voor burgers van EU-landen, EER-landen zoals IJsland, Liechtenstein en Noorwegen, en staatlozen of vluchtelingen die meer dan 3 jaar in Italië hebben verbleven en die onroerend goed in Italië willen kopen.