Erfgoedlijst 24 slaapkamers, 2800 m²

Concamarise, Verona (provincie)

Villa Verità - 13e-16e eeuw
In het oude dorp Concamarise, vlak bij de oude parochiekerk gewijd aan de Heiligen Laurentius en Stefanus, staat Villa Verità, ook bekend als Corte dominicale Verità alla Villa. Het is in verschillende fasen gebouwd, met aanpassingen en toevoegingen aan de structuren van een versterkte hoeve uit de 13e eeuw.
Een groot Engels landschapspark, aangelegd in het midden van de jaren 1800 en omgeven door een ringmuur, omkranst de gebouwen die zich rond een toren hebben ontwikkeld. De toren wordt bekroond met gesloten Ghibellijnse kantelen, die nu alleen nog in figuurlijke zin verwijzen naar de ‘castellana’ (kasteelachtige) oorsprong van het complex. De aanwezigheid van de adellijke familie Verità in Concamarise dateert uit 1405, toen Antonio Verità - van de fattoria degli Scaligeri (boerderij van de Scaligers) - de eerste kern van land kocht, die in de daaropvolgende eeuwen werd vergroot. De Villa Verità werd namelijk al in 1225 in het boek van de gemeente Verona vermeld als een ‘corte’ ‘costruita in muratura’ (een in metselwerk gebouwde hoeve) en was eigendom van Bartolomeo da Palazzo. Met de opkomst van Ezzelino da Romano viel Giovanni da Palazzo, die zich aan de kant van de graven Sambonifacio had geschaard, in ongenade en werd hij van al zijn bezittingen beroofd. In 1247 verwierf Ezzelino da Romano ook het landgoed van Concamarise, dat na zijn val deel ging uitmaken van de fattoria degli Scaligeri.
Gedurende de gehele 15e en 16e eeuw behield het oude hof zijn versterkte structuur met een hoge omringende muur, bewaakt door weergangen, en een diepe buitengracht die werd gevoed door het water van de ‘Sanuda’. De transformatie van hof-kasteel naar een rustieke, residentiële patriciërsvilla verliep geleidelijk en duurde het hele 17e eeuw. In 1553 bestond de residentie, zoals gearchiveerde documenten aantonen, uit een ‘petia de tera murà, copà et solarà, cum fenile, colombaia, pozo, ara et horto’ (een stuk land, ommuurd, overdekt en met een vloer, met hooiberg, duiventil, put, dorsvloer en tuin). Het ging dus om een rustiek complex met een duiventiltoren, die het dubbele doel diende van een landelijk hof en een klein fort. In de loop van de tijd werden er andere bijgebouwen toegevoegd, om de villa te veranderen in een comfortabel herenhuis voor het verblijf van de patriciërs-eigenaren.
In 1692 bestond de villa al uit verschillende rijk ingerichte kamers, twee ‘caneve’ (kelders), een koetshuis, de kamer van de ‘carozeri’ (koetsiers), de stal, de hooiberg, de ‘tinazara’ voor het opslaan van vaten, de kamer van de ‘brente’ (de wasruimte) en de stal voor runderen. Wat het bij de villa behorende agrarische land betreft, bestond dit in 1745 uit drie bezittingen in Concamarise, die 200 dukaten per jaar opbrachten, één in Asparetto di Cerea en één in Sanguinetto.
De gevel van het architectonische complex van de villa toont vandaag de dag de verschillende toevoegingen die elkaar in de loop der eeuwen hebben opgevolgd: het herenhuis is uit de 17e eeuw, terwijl de oude duiventiltoren in de 19e eeuw de toevoeging van de gesloten Ghibellijnse kantelen in vol neoromantisch design onderging (destijds was de familie Montanari de eigenaar, aan wie ook het ontwerp van het uitgestrekte informele Engelse park te danken is). Binnenin kan men fresco's bewonderen die de wapenschilden van historische, invloedrijke families zoals de Gonzaga, Malaspina, Cavalli, Rangoni, Spolverini en Bevilacqua herdenken.
Het is dus een historische villa in de bassa veronese (het lagere deel van Verona), gelegen in een eeuwenoud park en omgeven door landbouwgronden, alles volledig omheind door muren van meer dan twee meter hoog. De villa, verdeeld over twee en drie verdiepingen, is rijk aan typische fresco's uit die tijd. De villa bestaat uit een deel van het herenhuis en andere dienstgebouwen, met een totale oppervlakte van meer dan drieduizend vierkante meter en staat op een park van ongeveer veertigduizend vierkante meter met een klein meer erin. Het resterende land, dat momenteel als landbouwgrond wordt gebruikt, is ongeveer zestigduizend vierkante meter en completeert het omheinde perceel, dat vier toegangen heeft vanaf de omliggende provinciale weg. De hoofdvilla is onderhevig aan een historische beperking, terwijl de omliggende gebouwen dat niet zijn. Uit historische bronnen blijkt dat de eerste bouwwerkzaamheden dateren uit het jaar 1225 en het geheel later rond 1600 is voltooid.
Vandaag de dag is het hele complex verlaten en heeft het renovaties nodig. Er zijn negen geregistreerde vastgoedeenheden: de villa, zeven eenheden die ooit als appartementen voor de werknemers dienden, en een villa met stal die was gereserveerd voor de voormalige landbouwer van het domein.
Het gehele vastgoedcomplex is het exclusieve eigendom van een vastgoedonderneming. Daarom zou een potentiële koper, in het vooruitzicht van een eigendomsoverdracht, aanzienlijke fiscale voordelen genieten door de aandelen direct te kopen. Dit is een enorm voordeel indien de koper een onderneming is.