Erfgoedlijst 11 slaapkamers, 725 m²

Siderno, Reggio Calabria (provincie)

Ik was al een paar dagen in de vakantie in Calabria, zonder te strenge programma's. Ik keuzede een rustige omgeving aan de Ionische kust om te ontspannen, te lezen en te ademen. Op een avond, terwijl de zon langs de heuvels lag, vond ik me in het centrum van een klein dorp dicht bij het strand. Ik herinner zelfs niet aan de naam. Maar ik herinner het oude winkel goed.
Het raam was een fascinerend chaos van vergeten objecten, en in het centrum, in een blauw gekleurd kathedraal, was het: een kronkelder van Corallo, van een warm en leefbaar rod, zoals bepaalde blauwbomen aan zee. Je komt bijna zonder me te vertellen.
De eigenaar, een oude ouderling, vertelde me dat het een jonge vrouw was die in Siderno woonde, vele jaren geleden was. Ze hebben me niet veel meer verteld, maar iets in dit onderwerp had ik al gehuurd. Ik heb het gekocht.
Later, in het hotel, terwijl ik de kavel opent, vond ik een letter onder de veluta. Het was fragiel en ongeldig, geschreven met een elegante kathedraal. Een man verklaarde zijn liefde aan een meisje die in een villa in Siderno woonde, waarbij een magische plek werd beschreven: een geurige citrusboomgaard, een balkon met uitzicht op de stilte, en een stem die kelderde denken niet te luisteren.
Deze woorden maakten mij zoveel mogelijk om te gaan naar Siderno. Het dorp was niet ver, maar: De locatie heeft mij meteen bereikt. Het was zeer dicht bij de zee, maar het was een paar weg om te verhuizen om zich ondergedompeld in een groen en heuvelachtig landschap. Perfecte balans tussen kust en rust.
Als u door de straten van het historische centrum loopt, merkte u op een omheinde laan van palmbomen. Ik stopte. Aan het einde van de laan opent een oude smeedijzeren poort uitzicht op een villa op drie verdiepingen. Elk anders: een dichtstbijzijnde, de andere versierd, en de laatste elegant, met een klein bloembalkon.
"Elk anders als u zusters bent, en de laatste die uw genade draagt en kijkt uit op een onafhankelijk uitzicht als ik luister naar uw adembenemende stem."
Deze woorden waren in de brief. Ik had geen twijfel: Dat was het huis.
Een man maakte de tuin uit. Een tuinhuisje. Ik stond dicht bij me, hij zag me verfraaid en vroeg me binnen. Terwijl we wandelen tussen de verlaten boomgaarden en de wandelpaden die door de vegetatie werden ondergedompeld, vertelde hij mij de geschiedenis van de villa. Het was een adellijke familie en was daarna tientallen jaar leeg. Nu was het te koop.
"Het heeft veel werk nodig", zei hij. "Maar de structuur is solide en het potentieel ... is indrukwekkend en voor meer de grond kan ook worden gebouwd"
Het had gelijk. De kamers, hoewel polyvalente, behouden de originele details: granieten vloeren, fresco's plafonds, smeedijzeren heggen. De tuin was een vergeten schat, met eeuwenoude bomen en het geur van de zee op een steenworp afstand en deze twee halfvrijstaande gebouwen aan de achterkant van de villa's, wat ze kunnen doen.
Denk direct aan de mogelijkheden: een boetiek hotel, luxe appartementen, een verdeeld resort, een plek voor creatiefe of bruiloften ondergedompeld in het groen, met het strand op minder dan vijf minuten lopen. Siderno is strategisch: comfortabele verbindingen, groeiende toerisme, klimaat van mildheid het hele jaar door.
Terwijl ik op de derde verdieping stond, kom je voor het balkon. Ik stopte. De wind bewegde de verharde tenten. Ik kijk naar de horizon en sluit de ogen af. Ik had bijna die stem, geplaveid, een vergeten melodie kunnen horen.
Misschien was het niet eens dat die boerderij direct bij mij kwam.
En misschien had deze vakantie me niet alleen moeten ontspannen...